安卧惭高士,恒饥泣小儿。牵衣嗔宴起,索食问朝炊。
语涩翻成笑,情閒且赋诗。南山一顷豆,悔不及耕时。
猜你喜欢
卜宅依山麓,从容亦苟完。编篱三径曲,凿牖一天宽。
鼓腹煨鸱芋,章身制鹖冠。举家清且健,随在可盘桓。
紫(zǐ)陌(mò)开行树,朱城出晚霞。犹怜惯去国,疑是梦还家。
风弱知催柳,林青觉待花。交(jiāo)亲(qīn)望归骑,几处拥年华。
紫陌:大路的意思,紫陌单个的意思是大道“陌”本是指田间的小路,这里借指道路。
交亲:谓相互亲近,友好交往。
卢僎这一首有名的五排,其妙处在于,诗人以雄劲的笔触,描写回京城的激动心情情的艺术概括。他通过对于时间和空间的意匠经营,以及把写景、叙事、抒情与议论紧密结合,在诗里熔铸了丰富复杂的思想感情,使诗的意境雄浑深远,既激动人心,又耐人寻味。
生来原自少,老去更无多。雨洒南中雪,霜凌北地莎。
缯
酒边倚。看昨擘鱼笺,今逢燕喜。正立春三日,晴雪领春起。
何须白也荣名惜,响拍陵云制。写襟怀、浩瀚苏辛,清泠姜史。
前事尽堪置。甚十载分藩,百城曾寄。待得重来,边裔已如此。
漫嗟吟鬓霜华色,且寿高风致。我当时、负米难忘尺地。
五峤崔巍此最东,天将奇险界蛮中。炎洲气色鱼龙变,阴壑牙须虎豹雄。
天末几回瞻北斗,林端犹未换西风。乡书欲寄无黄耳,谁识征人两鬓蓬。
灵溪流水碧潺湲,溪上清辉弟子园。
白叟荷锄春采药,黄冠敲磬夜朝元。
山中松叶堪为酒,路口桃花似有源。
自是游人无道骨,长生何必五千言。
风肃西山木叶飘,斋宫谒罢昼萧萧。从臣剑佩纷如雨,又报胪传促午朝。