妾心如垂杨,不系羁人梦。昨日东风生,丝丝为君动。
猜你喜欢
碧落初明月未收,露华香滴杳梢头。
玉阑干外东风暖,人在重云第几楼。
岁晏百忧集,击节发商歌。商歌未终调,泪下如悬河。
故乡渺何许,北斗高嵯峨。有家不可归,无家将奈何。
岚光淡淡复浓浓,多在园林夕照中。绿减一川烟际草,红添千树水边枫。
落霞孤鹜吟难尽,折苇残荷画不工。只有谪仙情思苦,灞陵伤别意无穷。
步登春岩里,更上最远山。聊见宇宙阔,遂令身世闲。清辉赏不尽,高驾何时还。石梁耸千尽,高盼出林□。亘壑蹑丹虹,排云弄清影。路期访道客,游衍空井井。采薪穷冥搜,深路转清映。安知洞天里,偶坐得棋圣。至今追灵迹,可用陶静性。沙门何处人,携手俱灭迹。深入不动境,乃知真圆寂。有时归罗浮,白日见飞锡。
龙检金壶记子年,寥阳宫殿玉虚前。三元初识皇文袐,八法争看御墨鲜。
丛简旧藏丹蕊箧,群仙疑近白蛙泉。隆楼缥缈侵云汉,神物撝呵卫九天。
大厦初成日,嘉宾集杏梁。衔书表周瑞,入幕应王祥。
暮宿江城里,朝游涟水傍。愿齐鸿鹄至,希逐凤凰翔。
婆娑洋世界原宽,自归版图衽席安。两戒河山经擘画,百年疆索定纡盘。
土牛红线分番汉,文身剺面判衣冠。毋相越畔设险守,旧章遵循永不刊。
叵耐生番偏嗜杀,伺杀汉人镖飞雪。割得头颅血模糊,山鬼伎俩誇雄杰。
闪睒枭獍人见愁,痴顽吾民与之游。悯不畏惧侵其地,吞食抵死竟无休。
千峰万壑潜深入,荷戈负耒如云集。横刀带剑万人强,蠢尔愚番皆掩泣。