幽怀乐所遇,且任北山嘲。世事棋秤变,年光石火敲。
松筠阴自冷,萝葛蔓相捎。草密蛇横径,檐低燕露巢。
楚醪无再设,蕲纸不重钞。旋买粳留客,亲科笋付庖。
灵山瞻二祖,归路近三茅。塞上藏忧喜,人心浪自殽。
猜你喜欢
伏暑如何散郁陶,荣归陪赏望空劳。红芳照槛莲千颊,绿荫环波柳万条。
趋第小车谁竞挽,见山新址日增高。遥知贤守多娱地,诗笔虽豪酒未豪。
兴发曾论象帝先,歌来重上碧山巅。鲸鹏海若何非梦,鸡犬淮南未必仙。
特地风雷空过籁,际天花木殆初筵。商量万计都无赖,只有斯文一脉传。
驿路风吹堕马妆,陇西流水去茫茫。枝头鹦鹉休相问,梦断春归落野棠。
风雨自年年。春梦阑珊。星星愁鬓欲吹残。一夜高楼花落尽,如此人閒。
兀自掩重关。涕泗无端。更无人处一凭阑。画阁珠帘依旧是,只是荒寒。
一年芳胜一年芳,爱重贤侯意异常。手辟红房看阔狭,
自张青幄盖馨香。白疑美玉无多润,紫觉灵芝不是祥。
只恐梦征他日去,又须疑向凤池傍。
晓檐风雪压前墀,勒住群花未出奇。顿觉寒厅有春色,雅宜破屋咏新诗。
朱帘不捲门长静,红药微开蝶便知。独酌莫邀天上月,恐招恶客影相随。
麻姑山换越王山,忆昨下元今上元。老去休惊长客寓,春来不拟问田园。
畏途豺虎中原近,挟日风云四海昏。梦绕潇湘无落处,凭谁楚些与招魂。