三载移家桃叶春,钓船烟雨芰荷身。他乡白发惊新长,故国青山似旧贫。
座上曾逢周铁虎,车前犹泣汉铜人。南朝多少尊官冢,冷落高低卧石麟。
猜你喜欢
高梧一叶脱,便觉秋不远。
晨起发满梳,梧衰孰云晚。
古来追电足,历块或小踠。
金鼓噪阵间,此任岂驽蹇。
女子则多怨,丈夫当自反。
默观忧患机,推见生死本。
山林嫌独往,台省亦衮衮。
会稽归去来,皋桥住差稳。
人自穷通诗自诗,管渠人事与天时。
鹤长未便贤凫短,梅早那须笑杏迟。
公子近来忺说病,老夫秋至不曾悲。
人生随分堪行乐,何必兰亭与习池。
萧瑟登楼听郢歌,共怜王粲住征舸。逢秋岭月当檐胜,恋客江花入槛多。
云里象人瞻日色,天涯鸡足待春波。使君一去千山隔,尺素遥看雁影过。
缡褷羽翼作群飞,残害溪鱼欲自肥。满嗉腥涎吞不下,为人长忍一生饥。
红染桃花雪压梨,玲珑鸡子斗赢时。
今年不是明寒食,暗地秋千别有期。
寂寂春光昼掩扉,不知春事正芳菲。双柑斗酒偶然出,柳絮梨花无数飞。
清圳风柔鸠语静,野塘雨足鳜鱼肥。夕阳一路经行处,陌上人歌缓缓归。
齐有倜傥生,鲁连特高妙。明月出海底,一朝开光曜。
却秦振英声,后世仰末照。意轻千金赠,顾向平原笑。
吾亦澹荡人,拂衣可同调。