药鼎无时手自煎,万囊长在枕头边。
罪今脱矣从头白,病已安之用涕涟。
始悟旧诗成卦影,只消崇道了天年。
故人读罢知余喜,遥举真珠百斛泉。
猜你喜欢
可怜白雪曲,未遇知音人。
恓(xī)惶(huáng)戎(róng)旅下,蹉(cuō)跎(tuó)淮海滨。
涧树含朝雨,山鸟哢(lòng)馀(yú)春。
我有一瓢酒,可以慰风尘。
可惜这《白雪》古曲,没有遇到它的知音。
我因为军事而忙碌不安,在淮海边蹉跎流离。
山涧的树上还有晨雨,山鸟在剩余的春天里鸣叫。
我有一瓢酒,可以用来慰藉奔波的生活。
参考资料:
1、古诗文网经典传承志愿小组.方相氏译注,作者邮箱:1572076419@qq.com
白雪:古琴曲名,传为春秋师旷所作。
恓惶:忙碌不安貌。戎旅:军旅,兵事。
哢:鸟鸣,鸟叫。
吾爱飞霞子,餐霞卧蕊宫。时将黄绮曲,高咏紫芝风。
洞草秋生细,坛龙昼护空。丹应九转就,地与十洲通。
玉树扳何及,青牛望不穷。因君惠羽翰,自此脱樊笼。
独鹤冥冥去,相从碧海东。
金谷堂开寿日筵,石桥东畔集群仙。丝簧叠按蓬莱曲,竹简新书海屋年。
匏杓酌春云液满,土阶呈瑞玉芝连。革将尘障纤毫尽,木德还君世有缘。
白露欲凝草已黄。
金管玉柱响洞房。
双心一影俱回翔。
吐情寄君君莫忘。
翡翠羣飞飞不息。
愿在云间长比翼。
佩服瑶草驻容色。
舜日尧年欢无极。
十年左掖共追趋,春殿曾传第一胪。梁颢成名谁谓晚,匡衡抗疏未为迂。
从来杞梓多从楚,近日衣冠总向吴。最爱金陵好山水,他年玉署肯容无。
把酒蒙轩喜屡同,笑谈终日坐生风。
但知此意无欣厌,一任时人自介通。
醉里直愁逢李白,席间何幸有车公。
南枝趁取梅花未,贤圣时时为一中。
百拙无能性又昏,欲将昏拙去求真。
新来又更添些懒,雪上加霜笑杀人。