小草守本根,而不殉世情。庭野无二致,古今同一荣。
每被秋霜杀,还共春阳生。践踏随所遭,俯仰岂不平!
寻常乃如此,松柏有高名。
猜你喜欢
灼灼鸡冠花,昂然当阶前。凉飙翻岂动,秋阳曜更妍。
泯彼开落迹,无为图画传。杂之百卉间,所立卓不偏。
向来绝品题,此事或当贤。
太行积雪三千尺,浑河连天厚冰塞。天台词人不畏寒,携家直赴并州北。
越罗蜀锦置筐箱,狼帽毡裘付妻息。边城虽道无战尘,塞草从来少春色。
马上题诗泣鬼神,何时归奏平戎策。我欲为书叩相阍,唤取斯人侍君侧。
莲洞十日居,便作千年计。独怜未绝扳,与子坐超诣。
山雨来时,恍记得催诗,头上云暗。战叶荷喧,飘乱泪珠千点。
浓睡乍醒鸳鸯,荡倩影、镜痕流艳。信露晨、月夜非暂。
留待后期重验。
谢家堂户春阴澹。燕飞归、画梁分占。新雏旧侣秋如客,人自依阑槛。
纨扇未必弃捐,竟唤起、平生百感。况去程一片。烟水阔,摇江菼。
昨日春盘初送菜,今朝花鼓又张灯。天时人事每如此,斟酒赋诗还未曾。
雪下正当和气会,梅开偏喜暗香凝。朣胧月夕犹堪画,却忆山阴舫可乘。
时人多不见,出入五湖间。寄酒全吾道,移家爱远山。
更看秋草暮,欲共白云还。虽在风尘里,陶潜身自闲。
积雪严霜转眼空,春回无处不春风。
欲知造物无穷妙,但看萱根与菊丛。