一生侠烈气,势血沸重泉。力屈空填海,魂归欲叫天。
凄风悲马鬣,苦月冷渔船。芦荻萧萧处,谁凭义士阡。
猜你喜欢
醉把名花掌上新,空山开处几回春。西施自爱倾城色,一出吴宫不嫁人。
陇上轺轩,江南裙屐,瘦骢闲访青珉。堕策山邮,小家碧玉窥门。
流莺苦劝东风住,有莲花、玉盏酬春。论轻柔、弱柳随风,飞鸟依人。
茅檐纸槅香泥笐,祇桃花曾见,崔护来频。毕竟风流,毡槌亦解温存。
后来开府珠江上,甚兰舟、不载桃根。到今朝,谁念师师,白发青裙。
秋风吹落叶,君作武昌游。
只道从军乐,那知别路愁。
寒暄楚岫色,日夜汉江流。
大阃多珠履,无为弹蒯缑。
西风作雨又仍休,卧起园斋夜更幽。
天黑露华凉不下,云疏河影淡还流。
阴虫齐响浑忘夏,落叶频飘预报秋。
乱后俄惊时节异,却将何计为消忧。
竦身望龙门,缓辔行兀兀。溪回愁屡渡,雨横惊暴溢。
两崖俨相向,百水怒争出。人言马上郎,快意每多失。
自非渥洼种,不得矜捷疾。飘飘虮虱臣,凛凛鼋鼍窟。
皇灵重覆冒,利涉用终吉。回睨向所经,千嶂隐朝日。
青林外盘纡,黄流中荡潏。后来渠未央,君子宜战栗。
少年未与俗相亲,慷慨犹为国士身。阮籍能留青眼盼,邹生长叹白头新。
客中岁序空催鬓,天上阳和易作春。一自误遭怀璧罪,逢君应是泣珠人。
粉黄衣薄沾麝尘。作南华、春梦乍醒。活计一生花里,恨晓房、香露正深。
芳蹊有恨时时见,趁游丝、高下弄晴。生怕被春归了,赶飞红、穿度柳阴。