处处云山无尽时,桐庐南望转参差。舟人莫道新安近,欲上潺湲行自迟。
猜你喜欢
欲知为郡宠,昼锦入家村。自古拜松槚,几人如子孙。
麾幢新俗观,牛酒饫乡尊。儒者荣斯甚,将何报国恩。
醉归那忍旋分手,竹屋灯明。石鼎茶声。坐久听来酒力轻。粉笺染就芙蓉滑,小句初成。转自凄清。寒逼春衫欲二更。
玉洁因成色,金坚遂有声。古人言不朽,皆自性情生。
寡鹤夜中唳,哀猿申旦鸣。何须立文字,闻者尽沾缨。
路深容马窄,楼小插花多。
年来懒作少年狂,一枕功名属梦乡。
举世相夸唐字学,几人曾识汉文章。
自邻晚岁桑榆景,敢入春风桃李场。
到此相逢莫相笑,谁知臧谷两亡羊。
一从南甸别连枝,几度看云泪满颐。昼锦已成槐国梦,春愁空赋草堂诗。
两年为客三千里,一日思家十二时。愿得君王赐骸骨,东风花底叶埙篪。
龟不灵兮祸有胎,刀从林甫笑中来。
忧惶囚系二十日,辜负醺酣三百杯。
病鹤虽甘低羽翼,罪龙尤欲望风雷。
诸豪俱是知心友,谁遣尊罍向北开。