咸阳禾黍正离离,人代兴亡岂有期。废殿秋风秦剑戟,荒山夜雨汉旌旗。
茂陵空洒千行泪,渭水长流万古悲。何处登临最惆怅,乐游原上日斜时。
猜你喜欢
群山迢递走咸阳,王业当年此地昌。天府首开秦社稷,金城今作汉封疆。
渑池北入河流去,轵道西连草树荒。故苑离宫何处是,空令词客吊兴亡。
前年强寇至,仓忙避空谷。我里数百家,及归半鱼肉。
去年南军来,讵意行杀戮。纵暴与寇等,十家九家哭。
今年迎北军,膜拜卷两足。死者归涂泥,存者依草木。
惊魂苦未定,乃复遭驱逐。凄凄廛市间,寒月照逃屋。
乾坤等覆持,圣明均喣育。而我天降凶,伊谁怨荼毒。
哀哉勿重陈,回首诉力牧。
山姬初镊白,明镜忽看霜。玉酒情翻切,青精意不忘。
接罗浑欲映,花鸟自堪伤。安得除衰老,仙台想作郎。
年少不如人。老去何心又认真。昨日不谈今瞬逝,陈陈。
衒史华名却误身。
尘梦妄生新。桃李城中色趁春。万户春浓酣醉日,津津。
嚼蜡当时未厌频。
□名□事取齐云,挺特孤高似法身。永镇洞天□□□,直□画栋□神□。
□□易见千般态,□□□留一点尘。衲帔□须□□□,□□□□□□□。
□□□道□□得,□□□□□□□。□□□□□□□,□□□□□□□。
交情频更好,子有古人风。晤语清霜里,平生苦节同。
心惟二仲合,室乃一瓢空。落叶寄秋菊,愁云低夜鸿。
薄寒灯影外,残漏雨声中。明发南昌去,回看御史骢。
南谯古佳郡,四郊富登临。
晨跻北原上,却视涡水阴。
云昔魏太子,离宫构嵚崟。
故事邈已远,荒台犹至今。
危亭冠其巅,左右背长林。
是月暑尚盛,秋行不能金。
截然天地间,轩户萧以森。
凉风泛广坐,浊醪时一斟。
圆歌贯珠玑,丽句铿璆琳。
虽无管弦乐,所要在适心。
中宴下危磴,浮舟事幽寻。
披藻出潜蚌,回桡散游禽。
岸长草不断,城转树更深。
沙纹与水影,浮动光差参。
游鳞不知数,琐细如糁针。
四顾物色静,但闻天籁音。
羡此鱼鸟性,云飞而渊沉。
安得高世士,不为时好侵。
相携去缰锁,投竿坐清浔。
制芰为我裳,纫兰间予襟。
上歌唐虞道,寄适朱弦琴。
人生苟如此,何必组与簪。