移来书舍傍琳宫,隔断红尘路不通。游屐半閒新雨后,法幢高挂乱云中。
夜深松偃疏帘月,春尽花飞晚磬风。谩谓空门人迹少,相寻日日有支公。
猜你喜欢
春风黄鸟坐相求,倚听声声重客愁。削壁飞花聊进酒,乱山疏雨对登楼。
黔天不到云中雁,湖海难逢雪后舟。应笑故人酬世拙,一官寥落自边州。
登临正及看花期,青草葳蕤步屧宜。雨翳鲸音过院冷,风传莺语出林迟。
閒寻缁锡谈三昧,偶伴黄冠礼六时。自是山中堪避俗,更无踪迹世人知。
古路苍苍入鹫峰,烟霞隔断往来踪。时将真诀灯前课,每与游僧竹下逢。
满架瑶函藏贝叶,远林山色绚芙蓉。闭门晏坐尘缘息,又听云堂起暮钟。
满径苍苔过客稀,疏钟才动暝烟飞。轻敲竹院残僧返,乱落松花一鹤归。
夜静石灯分佛火,春寒山罽借禅衣。上方万籁闻俱寂,但有经声出翠微。
寸寸微云,丝丝残照,有无明灭难消。正断魂魂断,闪闪摇摇。望望山山水水,人去去,隐隐迢迢。从今后,酸酸楚楚,只似今宵。
青遥。问天不应,看小小双卿,袅袅无聊。更见谁谁见,谁痛花娇?谁望欢欢喜喜,偷素粉,写写描描?谁还管,生生世世,夜夜朝朝。
《凤凰台上忆吹箫·寸寸微云》这首词是为别韩西而作,细腻地表现了作者内心抑郁的情绪,再现与女友分别使她堕入深渊的情景。巧用叠字抒情写意,堪与词作大家李清照的“寻寻觅觅,冷冷清清,凄凄惨惨戚戚”之句媲美,并将她后半生的酸楚尽相倾诉。这首词,情境哀凄,词义悲苦。“偷素粉、写写描描。谁还管,生生世世,夜夜朝朝。”用双字二十余叠,丝毫不露牵强痕迹。末尾三句,“谁还管,生生世世,夜夜朝朝”更是余怨无穷,紧紧扣人心弦,令人动容。此词通篇语言质朴,且巧用叠字,造成回环咏叹的艺术效果,缠绵悱恻,旋律优美,可谓情苦词哀,已达极致,加上连用叠字二十余韵,真可与李易安的《声声慢》相媲美,确是双卿自述境况的凄绝的哀歌。
吾儿早自立,所惧非饥寒。
我归自僊蓬,再疏请挂冠。
明恩华其行,汝亟忝一官。
得禄宁甚远,惧违菽水欢。
我年且九十,亦觉去汝难。
生死要相守,岂惮联征鞍。
但恐老益衰,千里愁关山。
官期犹累岁,言之已辛酸。
村醪泻盎盆,山果亦满盘。
春风吹桃李,一笑且团栾。
清蟾半露,惊乌三匝,城上漏水乍滴。微凉已透潇湘簟,还见小帘摇砌,淡灯垂壁。
夜色迢迢人睡去,正想到、山阳吹笛。做弄得、客里文园,病后更无力。
还是秋期过了,鸣蛩窗户,又对新诗相忆。片云天外,数峰江上,几误湘灵瑶瑟。
叹流光过眼,宋玉多情共今夕。沧浪兴、扁舟客与,醉帽飘萧,亭皋清望极。