孤馆听寒漏,灯残夜未央。雁声悲带雨,蛩语急含霜。
旅梦醒难续,乡心醉暂忘。念君初作客,不敢说凄凉。
猜你喜欢
杜宇啼残漏正长,满林斜月到匡床。浮生寤寐皆成梦,旧事悲欢总可伤。
知己未亡琴废轸,雄心犹在剑销芒。枕前二十馀年泪,半在他乡半故乡。
笙歌凄咽离亭晚,回首高城半掩门。
叠叠远山横翠霭,娟娟新月耿黄昏。
未嫌双橹妨欹枕,自是孤舟易断魂。
遥想柯桥落帆处,隔江微火认渔村。
女生愿有家,奴嫁理所宜。
出自父母命,奴岂敢固违。
既许吴氏子,又许蔡氏儿。
但有一女嫁,乃受两聘仪。
为奴父母者,不知意何斯。
业已许吴氏,复许蔡已非。
况卒蔡之弃,而复吴之归。
奴羞毅不行,父母固强之。
势不得自由,出门行迟迟。
欲哭声不出,欲语古不随。
投江以自明,庶免世点嗤。
宁作有行鬼,无为不义妻。
皇天上无极,后土深莫涯。
区区奴之心,惟有此水知。
帝图开九有,皇风浮四溟。永明一为乐,咸池无复灵。
香麹亲看造,芳丛手自栽。迎春报酒熟,垂老看花开。
红蜡半含萼,绿油新酦醅。玲珑五六树,潋滟两三杯。
恐有狂风起,愁无好客来。独酣还独语,待取月明回。
相逢哆落木,此别叹流萤。偃蹇羞郎署,饥寒逐客星。
帘光摇竹翠,江雨带帆青。归日吾能待,新诗满敬亭。
月寒蟋蟀鸣,独向空庭步。
金井双梧桐,花上有清露。