梅坞馀残雪,疏枝冷不禁。去招梁苑客,同作灞桥吟。
十里花为市,千家玉作林。慎毋披鹤氅,树里恐难寻。
猜你喜欢
藤山梅万树,冬尽一齐开。粉面怀人瘦,香魂入梦来。
翠微将失色,玉屑渐成堆。昨得花神檄,迟君共举杯。
水殿西头起砌台,绿杨闹处杏花开。
箫韶本与人同乐,羽卫才闻岁一来。
鷁首波生涵藻荇,金铺雨後上莓苔。
远臣侍宴应无日,目断尧云到晚回。
烟波不知处,一棹寄江滨。夜火明红叶,秋风长白蘋。
虫声都在水,鸥梦惯依人。日暮多歧路,何劳更问津。
贼徒拥邯郸,杀士不敢格。纵横曹濮间,未知兵与贼。
中州有风怪,铁碎瓦独全。更看险绝处,九霄石碓悬。
客偶高堂集,春初上国还。一尊仍对雪,众喜或丰年。
落处花枝重,融时草色鲜。最难君是唱,终和未能妍。
三禅天上火星飞,大地山河靡孑遗。坏底话头谁领解,小留铁脊镇坤维。
世上元无真是非,丛林禅客自多疑。此诗寄向并州去,笑倒休林老古锥。