万壑声中柏子烟,高僧日日看云眠。
当年象虎今何在,千古寒堂一铁鞭。
猜你喜欢
仙去人閒地转灵,蛟龙合处谷风生。谁知云雾千峰顶,长作青天霹雳声。
流水山閒无尽时,登临到处与心期。世人只爱桃源好,梅熟山閒怎得知。
鸡犬同时亦上升,赤云今日几人行。我来正唱升平曲,不用山閒变姓名。
山鸡舞破半岩云,菱叶开残野水春。
应笑武都山下土,枉教明月殉佳人。
一上江楼忆往年,他洲风物晚凄然。春归尽见千家草,路古长通两粤船。
西日落山光射海,东流穿峡势从天。伤心更有空宫树,花落黄昏叫杜鹃。
收拾澄虚过断墙,轩楹从此有辉光。草侵两岸春应好,水接双溪晚自凉。
诗念松陵频纵笔,会思河朔重飞觞。渔舟占尽江湖乐,应笑吾侪簿领忙。
遥夜飞萤动秋思,独卧空山惊晚岁。
可堪六月已闻蛩,日暮咿咿响庭际。
关河多风气萧索,碧树先秋早摇落。
鸣机夜织常怨寒,白纻吴衫苦轻薄。
年年促织谁最悲,堂上美人愁翠眉。
清砧捣练对残月,玉箸啼红裁远衣。
唐风诗人劝其主,行迈苦迟嗟岁暮。
山城听汝已三年,三年白发多于故。
飘飘秋梦到江湖,我欲东归鲙碧鲈。
安能为尔将双泪,岁岁风前沾客裾。