教失宁知耻,民愚但畏官。搜金鸡犬尽,纵匪地天宽。
袖手心何忍,抟沙力亦殚。治安休上策,左计是儒冠。
猜你喜欢
荷为盖,水为车,女艳艳兮绣带舒。辟阴馆,坐阳渠,招凉风兮吹玉竽。
吹玉竽,感心志,昼卷夜舒荡人思。荣景沉,凝霜零,仰首太息沾我缨。
古人云此水,一歃怀千金。试使夷齐饮,终当不易心。
丹是色身至宝,炼成变化无穷。更于性上究真宗。决了死生妙用。不待他身后世,现前获福神通。自从龙虎著斯功。尔后谁能继踵。
昔事庐山远,精舍虎溪东。朝阳照瀑水,楼阁虹霓中。
骋望羡游云,振衣若秋蓬。旧房闭松月,远思吟江风。
古寺历头陀,奇峰扳祝融。南登小桂岭,却望归塞鸿。
衣裓贮文章,自言学雕虫。抢榆念陵厉,覆篑图穹崇。
远郡多暇日,有诗访禅宫。石门耸峭绝,竹院含空濛。
幽响滴岩溜,晴芳飘野丛。海云悬飓母,山果属狙公。
忽忆吴兴郡,白蘋正葱茏。愿言挹风采,邈若窥华嵩。
桂水夏澜急,火山宵焰红。三衣濡菌露,一锡飞烟空。
勿谓翻译徒,不为文雅雄。古来赏音者,燋爨得孤桐。
山城春尽橘花开,袚褉相将上古台。
一片晚云含落照,数分残酒伴新梅。
谈高綺席终无况,诗落金牋谩有才。
多谢南亭湖与月,醉中相送画船回。
风华刊落剩骦裘,逸宕湖山六十秋。气逼剑霜诗骨冷,韵标花社墨香浮。
仙源路近桃千树,尘世氛消茗一瓯。自是此中堪久视,何须海外觅丹邱。
蓬山半为白云遮,琼树都成绮树华。闻说至人求道远,丹砂原不在天涯。