名刹高开沧海边,丰碑新建赤乌年。
悲凉断刻三江底,想像雄文六代前。
潮落雁沙看古篆,月明翾渚吊枯禅。
中兴赖有周郎记,回首吴陵惨草烟。
猜你喜欢
杜牧寻芳几晏时,柔情消得鬓如丝。秋坟欲唤陈髯起,重唱迦陵绝妙词。
孤屿水中圆,遥空海边阔。
木兰艇子夜夜开,桃叶桃根太往来。搅起鸳鸯双睡翅,倒嫌他扇落金钗。
散发相逢大海头,弇山堂下即糟丘。余归故里携通德,汝向新亭载莫愁。
厎事歌鱼来越郡,谁能骑鹤上扬州。皈依合傍莲花社,天女维摩话昔游。
万古祯祥意,如今付此吟。朝廷真极治,芝草又江阴。
薄雾千茎紫,微风众叶深。商歌人共赏,谁复会予心。
重到西冷,记芳园载酒,画船横笛。水曲芙蓉,渚边鸥鹭,依依似曾相识。年芳易失。段桥几换垂杨色。谩自惜。愁损庾郎,霜点鬓华白。残蛩露草,怨蝶寒花,转眼西风,又成陈迹。叹如今、才消量减,尊前孤负醉吟笔。欲寄远情秋水隔。旧游空在,凭高望极斜阳,乱山浮紫,暮云凝碧。
一行作吏废欢游,九日登临拟尽酬。诗有少陵难著语,菊无元亮不成秋。
云山自笑头将鹤,人海谁知我亦鸥。幸遇佳辰莫辞醉,浮云今古剧悠悠。