洞湿寒莓古,祠荒坏壁低。山光凝地重,松影倚天齐。
水火腾千载,烟云酝一稊。潺潺溪濑急,吾意与提携。
猜你喜欢
石洞蔼晴晖,高台碧翠微。松萝常向榻,花藓细沾衣。
不厌谈经久,深惭访旧稀。长歌动林麓,山鸟傍人飞。
贤圣生不数,五百斯其期。获麟事已遥,白鹿乃在兹。
濂溪指迷途,朱陆分两岐。其人虽不作,其言尚可师。
嗟予不自量,独往矢不疑。玄精惑异趣,难闻悲后时。
荏苒历二纪,彷佛见津涯。望望足莫前,如有神鬼司。
日月宁再与,虚知竟何禆。感此未皇安,三益恒所须。
朅来遵故躅,庶几或见之。精爽俨如在,荆榛多蔓枝。
在昔义利谈,闻者曾涕洟。悠悠今古心,岂伊异所思。
川谷耀馀彩,竹树含新滋。披衣冈阜巅,濯缨溪水湄。
怀哉祗于役,日夕伤迟迟。
胜地扳跻亦胜缘,宫墙遥在白云边。斯文何代开榛莽,日月千秋见讲筵。
绝壑奔流虹自偃,经春芳草鹿犹眠。临风不尽怀贤恨,松籁萧萧起暮天。
宋代一名儒,悠然此隐居。当年白鹿洞,讲学集高徒。
远烟芳草媚斜阳,萧索邮亭一望长。尽日倚栏还独下,绿杨风软杏花香。
虞人得意勤张罗,四入驺囿兽靡他。雪鹰腾击认鹏过,下掠雁鹜空鴐鹅,圣皇祝网仁心多。
洽闻博识似君难,况复腾凌宗室间。屡谏不容甘畎亩,七侯同日亦何颜。