大溪昔日风光好,十家五家同一保。鸡犬相闻达曙喧,晓钟递击无昏早。
山人居山只食山,种得稻粱心亦閒。取柴斫竹白云里,筑埧分泉绿树间。
山入于此自云乐,饱食安眠甘澹薄。里胥无复夜惊呼,足迹都忘到城郭。
梵宫禅伯亦风流,辄与文人相唱酬。僧堂懒作六时礼,客馆偏能几日留。
吁嗟此事犹眼见,倏忽光阴去如箭。至今惟有三家村,出入豺狼心胆战。
相逢路上多含哀,辛苦如何说得来。只将筋力付流水,空把形容同死灰。
猜你喜欢
熊度脂韦不自持,对人无柰小腰肢。
好於鼓泽归来日,瘦似章台别去时。
隐隐轮蹄端不恶,深深亭榭最相宜。
流莺百啭春光老,拟折柔条寄所思。
风声如雨晓飕飗,万叶丹枫满瓦沟。西望牛头三十里,一枝柔橹作闲游。
泽国秋气深,微霜葛衣薄。斜日川上寒,孤峰镜中落。
渺渺粤人烟,依依海山郭。邻笛声已凄,遥砧晚犹作。
沧波苦竹断猿哀,蔓草黄花与啸台。前代风流亦如此,如何不饮杜陵杯。
翻嫌寒食到匆匆,老去情怀渐不同。春事顿抛乡梦外,雨声全在客心中。
相争燕蹙东西水,欲放梅商断续风。最苦冲泥朝凤阙,禁钟才断火城红。
少小嬉游熟,中年隔绝多。兄今长已矣,吾此复如何。
书至犹疑信,悲来欲啸歌。惟馀寸心在,岁晚谅无他。
宪学名官愧我曾,得君相继价逾增。镕金有制元随可,璞玉无形已付能。
河广正誇杭一苇,崧高还爱驻双藤。许州品士亭如在,校罢诸生请试登。
绿盖红房共一池,一双游女巧追随。镜中比并新妆后,风际携扶欲舞时。
露蕊暗开香自倍,霜蓬渐老折犹疑。殷勤画手传真态,道院生绡数幅垂。