芹泮青灯夜,山亭皂盖春。重更双使节,总为两淮民。
德意人人浃,工夫事事新。帝城车马外,才此寄经纶。
猜你喜欢
三见木樨开,香传好客来。庞公隐能出,杜老句欣陪。
市近心终远,交亲语易谐。柯山玉溪水,人道谓何哉。
子建赋才雄八斗,先生蕴奇倾二酉。寓言蒙叟亦危机,问字子云为吃口。
孝廉抱膝傲眉山,屡蹶公车时不偶。顿悟因缘若草霜,乘箕回首白云乡。
藏山业富书千卷,遗子象贤墨一庄。长公皋座才超越,贤声独迈扬天阙。
仲君以次尽琳琅,州牧赞府盈床笏。吾程元气久不舒,前辈仪型几代虚。
羡公丛桂风千载,藉有馀光被井庐。质行乡闾推表正,芳名俎豆相辉映。
紫薇何必早蜚英,留与儒林歌且咏。
鲁国一杯水,难容横海鳞。仲尼且不敬,况乃寻常人。
白玉换斗粟,黄金买尺薪。闭门木叶下,始觉秋非春。
闻君向西迁,地即鼎湖邻。宝镜匣苍藓,丹经埋素尘。
轩后上天时,攀龙遗小臣。及此留惠爱,庶几风化淳。
鲁缟如白烟,五缣不成束。临行赠贫交,一尺重山岳。
相国齐晏子,赠行不及言。托阴当树李,忘忧当树萱。
他日见张禄,绨袍怀旧恩。
黄金蔌蔌满垂杨,尚有春寒到画堂。
酒力渐销歌扇怯,入帘飞雪带梅香。
学道十万众,得者一二稀。寄声故曹耦,舍此将安归。
佛阁梯桄扱衽登,四山凉翠记来曾。白莲社肯孤良友,坏色衣须借病僧。
拾果野猿窥石涧,听经仙鼠拱秋藤。他时再结宗雷约,莫道攒麋我未能。
东阙催人赴赤墀,北风栏我泊青泥。
会当老子有行日,未信北风无住时。