偶到天台院,因逢物外僧。 ——安守范忘机同一祖,出语离三乘。 ——杨鼎夫树老中庭寂,窗虚外境澄。 ——周述片时松影下,联续百千灯。 ——李仁肇
猜你喜欢
李白不爱万古侯,但愿一识韩荆州。荆州太守古来好,至今文采传风流。
郑公辞赋天下绝,殿前落笔铿琳璆。相如严谨反枯涩,宋玉烂漫邻倡优。
卓然风格出天造,冰盘洗露银蟾秋。麻衣脱去未十载,宝犀饰带鱼悬钩。
道行言听遇明主,皂盖朱轓宁久留。渚宫风物最潇洒,酒满金罍谁献酬。
公尝爱我如李白,恨不即往从公游。醉看舞袖卷明月,夜听长笛临高楼。
词源感激泻江海,笔阵顿挫排戈矛。驽骀蹇蹶固已困,勉之尚欲追骅骝。
一朝公归坐廊庙,致君事业如伊周。门阑从卫愈严密,是时愿见应无由。
行当投印佩长剑,梦魂已附西江舟。
缠绵解脱总无聊,驿路星霜更寂寥。何与梅花买山隐,不将杨柳怨飘摇。
太乙坛边春色丽,九关门外俗尘稀。谁寻芳树来玄圃,独上层台望翠微。
回鸟驻云如有意,枕花藉草不知归。从今更拟高阳会,莫负韶华满帝畿。
俗师俗学,空劳彼勖。蔽蒙之民,蒙性于欲。以求初明,其蔽久酷。
天物芸芸,复我虚曲。以知养性,其性如玉。以恬养知,其明似烛。
古人至一,今人至缛。顺而不一,天下乃数。安而不顺,天下乃局。
浇淳散朴,天下乃毒。世道交丧,乾坤乃局。至人处穷,冥飞似鹄。
隐德存身,永辞世梏。世人所求,轩冕相属。傥来不来,神衰气辱。
丧己于物,失性于俗。倒置之民,其蒙转笃。休哉游哉,我沐我浴。
高轩在门,华冕在瞩。何有何无,如断如续。
千崖过雨欲黄昏,钟鼓朝真未掩门。自是此峰饶紫气,不关曾著五千言。
小奴全似黑昆崙,雀跃行装道不贫。留得越中筒布在,绨袍还有旧游人。
又看历日改新元,卦气匆匆过二年。
老境尤於光景惜,斜阳时候每茫然。